ผมป่วย

สามสี่วันก่อนผมป่วยงอมแงม ออกจากบ้านไม่ได้ เลยนั่งเล่นกับน้อง mac เพื่อนยากของผม ว่างๆอยู่เลยนั่งลง LaTeX ให้น้อง mac ผมสักหน่อย เผื่อต้องเอางานกลับมาทำที่บ้าน

ผมยึดมั่นในหลักการเดียวครับ คือ ฟรีไว้ก่อน พ่อสอนไว้

พอลง LaTeX เสร็จ ก็ดันรู้สึกหงุดหงิดหัวใจ เพราะบน mac ไม่มี dvi viewer แบบที่ไม่ต้องจ่ายตังค์ ก็เลยคิดว่าจะลง x11 มันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย (x11 คือโปรแกรมที่ทำให้ mac ทำตัวเหมือน x-window บน unix ได้น่ะครับ) จะได้ใช้ xdvi บน x-window ได้

พอลงเสร็จ ผมเพิ่งรู้สึกเป็นครั้งแรกนี่ละครับ ว่าน้อง mac ของผมนี่ ไม่ใช่แค่แมวเหมียวน่ารักๆอย่างเดียวเสียแล้ว แต่มันสามารถแปลงสภาพเป็นแม่เสือสาวได้โดยไม่ยากเลย

ความทรงจำเมื่อครั้งยังต้องทำงานบน unix กลับมาอีกครั้ง แต่ทีนี้ผมสามารถทำอะไรๆ แบบไม่เกรงใจ root แล้วครับ เพราะตัวเองสามารถแปลงร่างเป็น root ได้เอง นอกจากนี้ ทีนี้ผมยังสามารถเอาโปรแกรมดีๆ (และฟรีๆ) บน unix มาใช้เองที่บ้านได้อีกด้วย เพิ่งรู้เอาตอนนี้ละครับว่า mac นี่มันเจ๋งจริงๆ

พอลงได้เสร็จ รัน LaTeX ได้ ก็เริ่มโลภมาก อยากได้ LaTeX ภาษาไทย ไม่รู้เอาไว้ทำไมละครับ แต่อยากได้ ก็เลยนั่งศึกษาต่อไป ลองผิดลองถูกอยู่สองสามวัน จนตอนนี้ emacs ของผม ทั้งบน mac windows และ x-window รัน LaTeX ภาษาไทยได้แล้ว (เย้)

พระเจ้าจ๊อด มันยอดมากครับ พอวันนี้หายป่วยแล้ว เริ่มรู้สึกว่า เวลาป่วยนี่ก็ดีเหมือนกันนะ productive ดี เดี๋ยวต้องเริ่มคิดไว้ก่อนแล้วว่า ถ้าคราวหน้าป่วย จะทำอะไรดี =)

ตอนนี้ ยังคิดๆอยู่ว่า จะเขียนวิธีลงเจ้าพวกนี้เอาไว้สักหน่อย ไม่งั้นคราวหน้าลืมแน่ๆ ว่าลงมาได้ยังไง แต่สงสัยคงต้องให้ป่วยอีกรอบละครับ ถึงจะเขียนเสร็จ