กลับมาก็หนาวเลย

กลับเมืองไทยรอบนี้ แทบไม่ได้ทำอะไรเลยครับ แค่ออกไปตระเวนกิน พบปะญาติพี่น้อง ก็แทบหมดเวลาแล้วครับ ไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นเหมือนอย่างเคยกับเพื่อนฝูงอีกหลายคนที่อยากเจอ (แต่ไม่รู้มันอยากจะเจอเรากันหรือเปล่า)

ประกอบกับสายโทรศัพท์ที่บ้านห่วยเหลือรับประทาน คลื่นแทรกเยอะเหลือเกิน ต่อเน็ทหลุดแล้วหลุดอีก บางทีจะตอบเมล์แค่อันเดียว ต้องต่อโทรศัพท์ไปเจ็ดแปดที (แม่เห็นบิลค่าโทรศัพท์อาจมึนได้) เลยถูกตัดขาดจากโลกอินเตอร์เน็ทไปร่วมสองอาทิตย์ ก็ดีครับ นี่เป็นการพิสูจน์ว่าเรายังสามารถดำรงชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีอินเตอร์เน็ท (แม้ว่าจะเป็นช่วงสั้นๆก็ตาม)

รอบนี้ไปไกลสุดได้แค่หัวหินครับ แต่ก็รู้สึกว่าได้พักผ่อนอย่างแท้จริง เพราะแทบไม่ได้ทำอะไรเลย ไปนอนอ่านหนังสือริมชายหาด ฟังเสียงคลื่นกระทบฝั่ง สบายใจจริงๆ เช้าๆก็ตื่นมารอดูพระอาทิตย์ขึ้น บ่ายๆก็โดดลงสระน้ำ ตกเย็นไปเดินตลาดหาของกิน สวรรค์ครับ

กลับไปถึงเมืองไทยวันแรกๆนี่ ตกใจแทบแย่ครับ เพราะอากาศมันช่างเย็นสบาย สามารถนอนเปิดหน้าต่าง ปิดแอร์ ได้อย่างไม่น่าเชื่อ ผมจำไม่ได้จริงๆครับว่าครั้งสุดท้ายที่สามารถนอนโดยไม่เปิดแอร์ในกรุงเทพได้ นี่มันเมื่อไรกัน แต่เสียดายเป็นอย่างนั้นได้แค่สองวัน แล้วคลื่นความร้อนมันก็กลับมา วันหลังๆนี่ออกไปข้างนอกทีแทบจะเป็นลม แต่ก็เป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย

พอผมออกจากกรุงเทพ เมื่อคืนวันอาทิตย์ มาถึงนี่เช้าวันจันทร์ก็ทรมานสังขารเข้าที่ทำงานเลย แม้ว่าจะไม่ได้นอนเลยเกือบ 36 ชั่วโมง ไม่ได้ขยันเกินเหตุครับ แต่ขืนอยู่บ้านนี่หลับชัวร์ และก็จะเข้าสู่วงจร jet lag เป็นแพนด้าไปอีกเป็นอาทิตย์แน่ๆ

หลังจากคุ้นเคยกับอากาศร้อนที่กรุงเทพมา ตกเย็นแทบลมจับครับ ที่นี่พายุหิมะเข้า คืนเดียวตกไปสองสามนิ้ว เดินกลับบ้านนี่หนาวยะเยือก

หนาวขนาดนี้ ขอร้อนๆแบบกรุงเทพดีกว่าครับ

(มีรูปมาฝากนิดหน่อย ไปดูกันได้ที่ Gallery ครับ)